Geschrokken

Wat een schrik gistermorgen ik zat net in de auto toen er gebeld werd . Onze zoon hing aan de lijn onze zwangere schoondochter had vreselijke pijn in de buik en werd opgehaald met de ambulance, of ik ook naar het ziekenhuis kon komen om onze kleindochter op te halen. Natuurlijk gooide ik al mijn plannen om en reed naar het ziekenhuis.

Thuis zat ik natuurlijk de hele dag in spanning , wat was er gebeurd, iets met de zwangerschap of toch met de cyste in haar buik en hoe zou dat gaan voor de baby. 's avonds belde onze zoon op dat ze geopereerd zou worden en dat ze dan goed konden zien wat er aan de hand was hij zou nog wel weer bellen. Pas tegen 11 uur belde hij op dat de operatie goed was gegaan maar dat ze verder nog niks wisten en dat hij er bleef slapen.

Onze kleindochter lag al lekker te slapen dus dat was geen punt, behalve dat ze dan om drie uur 's nachts begon te huilen en ik om half vijf vanochtend met haar in de kamer zat. Allebei gespannen waarschijnlijk door het hele gebeuren. Zonet heeft onze zoon haar weer opgehaald, het ging gelukkig allemaal weer goed met onze schoondochter en de baby in haar buik, het bleek dat ze een cyste van bijna twee kilo in haar buik had, nog zwaarder dan onze kleindochter bij haar geboorte.

Er moet nu dus veel geregeld worden, een rustige aanloop naar de kerst zit er niet in. Volgende week zal ik ze waarschijnlijk elke dag moeten helpen ,zoon moet natuurlijk aan het werk en schoondochter mag nog niks doen, daarna kan haar moeder waarschijnlijk wel helpen.

Maar we zijn natuurlijk al lang blij dat alles toch nog zo goed is afgelopen voor moeder en baby, ik neem volgende week denk ik maar een stapel kerst films mee naar hun , dan kunnen we lekker op de bank hangen en in de kerst sfeer komen.

P.S de scheiding van kleindochter zitten er niet zo recht maar die hebben dochter en ik er snel even in gezet , noem het maar een stress kapsel :)